Dag 17: Yellowstone NP en een car crash

 



Toen we vanochtend wakker werden in West-Yellowstone was het koud (rond het vriespunt) en heel erg mistig. We hebben dus eerst rustig ontbeten en even gewacht tot het weer wat beter werd. Heel langzaam begon het op te klaren en dus zijn we weer Yellowstone NP ingereden om het zuidelijke deel van het park te bekijken. Vandaag zijn we bij Madison rechtsaf gegaan en al snel kwamen we bij de Firehole Canyon Drive, een one-way drive langs heetwaterbronnen en watervallen.

 

Als volgende stond de Fountain Paint Pot Trail op de to-do list. Ook hier konden we weer onder luid geborrel genieten van modderpoelen en sissende steamvents.

Aan de andere kant van de weg was de ingang naar de Firehole Lake Drive, een eenrichtingsweg door een gebied met diverse geisers. Iets zuidelijker hebben we de Midway Geyser Basin Trail bewandeld, een trail over een houten wandelpad langs erg grote heetwaterbronnen. Hier ligt onder andere de Grand Sprismatic Spring met al z’n bijzondere kleuren, maar omdat het nog koud was en er dus een heleboel stoom van deze heetwaterbron af kwam konden we er weinig van zien. Wat we wel goed konden zien was de Turquoise Pool.

Vlak voor Old Faithful Village hebben we ook nog de Black Sand Basin Trail gelopen, een kleine collectie geisers en kleurrijke heetwaterbronnen.

In Old Faithful Village hebben we een eruptie van de Old Faithful geiser mee mogen maken, de trekpleister van Yellowstone.

 

Daarna hebben we op de parkeerplaats een broodje gegeten en zijn we langzaam af gaan dalen naar Grand Teton National Park, dat grenst aan Yellowstone. Helaas hebben we in Grand Teton geen wildlife meer gezien, dus zijn we maar blijven doorrijden naar Jackson, Wyoming waar we een heel mooi en duur hotel hadden geboekt, de Best Western Lodge at Jackson Hole. Dit hotel heeft vrij uitgebreide amenities en we hadden een kamer geboekt met een open haard, we wilden dus lekker vroeg inchecken en even genieten van de rust en al dat moois.

Terwijl we ons in de auto zaten te verheugen op die mooie hotelkamer reden we vlak buiten Jackson op een file door roadwork. We sloten achteraan aan en stonden net stil toen enkele seconden later, helemaal uit het niets……BOEM!!! We werden uit onze stoelen gekatapulteerd (gelukkig hadden we de seatbelts om) en zaten vervolgens wazig om ons heen te kijken. Je verwacht zoiets niet en bent volledig "flabbergasted" als het gebeurt. In een eerste reactie ben ik uit de auto gesprongen en naar achteren gelopen en toen barstte ik in tranen uit……..onze huurauto zat aan de achterkant volledig in elkaar en al onze spulletjes zaten in die achterbak.

In de auto die achterop ons was geklapt zat een jongen ook wazig voor zich uit te kijken. Bij hem waren de airbags afgegaan. Na de eerste schok zijn we aan die jongen gaan vragen of alles allright was…..ja, dat gelukkig wel. Daarna komt de woede naar boven borrelen en toen heb ik hem gevraagd “what was on his mind?”. Nou niets dus, hij begon te vertellen over een doos Kleenex en Maurice had al zoiets van “were you cleaning your car while driving?”. Nee, dat was het ook niet. Toen we om zijn auto heen liepen viel het ons al op dat er helemaal geen remsporen op het wegdek te vinden waren en toen we de binnenkant van zijn auto zagen was dat één grote bende……….de doos met Kleenex was onder zijn rempedaal terecht gekomen en hij had dus niet kunnen remmen, vertelde hij ons.

Om een heel lang verhaal wat korter te maken….ik heb een voorbijganger gevraagd om de politie te bellen, Maurice heeft het verkeer geregeld, maar na een paar minuten kregen we allebei pijn in nek, schouders en rug. Andere voorbijgangers zeiden dat we in de auto moesten gaan zitten en toen de state troopers arriveerden werden meteen 2 ambulances besteld. We werden allebei onderzocht en, zoals je dat altijd op tv ziet, met een nekkraag en op een bord afgevoerd door de ambulances naar het ziekenhuis. Daar lig je dan in een ambulance met pijn, we werden gescheiden van elkaar, je weet niet wat er verder gaat gebeuren en je hele hebben en houwen staat ergens op de snelweg.

 

 

In het ziekenhuis zijn we allebei grondig onderzocht, zowel x-rays als een cat-scan. Ik had voornamelijk last van mijn nek en linkerschouder en Maurice van zijn nek en rug en hij had ook wat ze noemen “muscle spasms”, ongecontroleerde spiersamentrekkingen in zijn borst, buik en rug. Ze hadden hem daarom wat valium gegeven en dat resulteerde in “raar lullen” in engels en nederlands door elkaar, dus in het ziekenhuis begrepen ze er niets van. Gelukkig hadden we uiteindelijk allebei niets ernstigs. We mochten ons weer aankleden en de infusen mochten eruit. Wel waren we allebei flink door elkaar gerammeld en had ik een sprained shoulder. We werden al gewaarschuwd dat we hier de komende tijd wel last van zouden houden en kregen pijnstillers en spierverslappers mee.

Toen begon vervolgens het verhaal met National, onze  verhuurmaatschappij. Ook hierover wil ik het verschrikkelijk lange verhaal kort houden, want dat heeft me nogal wat frustratie, ongeloof en vooral tranen gekost. Ons werd verteld dat er een andere auto voor ons op het vliegveld van Jackson stond en dat die auto van het vliegveld naar ons hotel zou worden getakeld op onze kosten. Dat gaf stilte van mijn kant. Of we konden een taxi pakken naar het vliegveld, ook op eigen kosten. Ik zat vol ongeloof in mijn ziekenhuisbed naar de dame aan de telefoon te luisteren. Toen heb ik haar even haarfijn uitgelegd dat ik op dit moment in een ziekenhuisjurkje, half naakt en met veel pijn in een ziekenhuis zat nadat we buiten onze schuld om aangereden waren en de auto waarin we reden nu total loss was, dat we op dit moment helemaal niets meer hadden en zelfs onze kleren door het ziekenhuis kapot geknipt waren. Toen kwam er langzaam enig begrip aan de andere kant van de lijn en kreeg ik de manager aan de lijn. Toen heeft het me nog een uur aan de telefoon gekost, maar uiteindelijk werden we door iemand van National opgehaald in het ziekenhuis. Deze man heeft ons naar de Towing Company gebracht, die ik ook vanuit het ziekenhuis had gebeld. Daar konden we onze bagage uit de auto gaan trekken, en dat was letterlijk trekken, want de achterklep ging niet meer open en alle andere deuren waren ontwricht. Daarna werden we naar ons hotel gebracht en daar arriveerden we uiteindelijk om 10 uur, 6 uur later dan we eigenlijk wilden inchecken.

Het enige wat we konden doen was onze bagage naar boven slepen, pijnmedicatie innemen en gaan slapen. Morgen weer een dag………..